Jaram się Haną i Piotrem

Opowiadanie 1 część 23 

GABINET HANY.

Piotr: Hana… Hana… jesteś? (rozgląda się). O mój Boże.

Hana leżała na podłodze.

Piotr: Hana, Hana…. Obudź się… Hana

Piotr wezwał pielęgniarkę. Pani Iza zawiozła ją na izbę.

Lena: Hana!? Co się stało?

Piotr: zasłabła… Wszedłem do jej gabinetu … i leżała na podłodze…

Lena: Wszystko będzie dobrze.

Lena (podając Hanie leki): Zaraz się obudzi…

Piotr: Musi…

Lena: Hana… Jesteś? Słyszysz mnie?

Hana: Co… Co się stało!?

Lena: Zemdlałaś.

Hana: Weszłam do siebie i … Zakręciło mi sie w głowie..a teraz jestem tu…

Lena: Piotr cię uratował.

Piotr: Wystraszyłem się…

Hana: Niepotrzebnie, to tylko zasłabnięcie.

Lena: Miałaś jakieś dolegliwości? Bolało cie coś?

Hana: Nie… Chyba nie … tylko…

Piotr: Tylko co?

Hana: Tylko dzisiaj bolał mnie brzuch.

 Pielęgniarka: doktor Gawryło, proszony na salę operacyjną.

Piotr: Cholera… Operacja… Lena, daj mi znać, co z nią.

Lena: Mhmm…

Lena: Hana, co z tym brzuchem?

Hana: Nie wiem. Dzisiaj mnie bolał…

Lena: Tylko dzisiaj?

Hana: Nie wiem. Chyba tak.

Lena: To co, robimy USG ?

Hana: Po co?

Lena: Matczyna intuicja…

Hana: Myślisz, że to ciąża?

Lena: Nie wiem. Przekonamy się.

Lena robi Hanie USG.

Hana: Dziwnie się czuję. To ja powinnam robić USG, przecież jestem ginekologiem.

Lena: Zdarzają się też takie przypadki…

Hana: i co!?

Lena: Z tego co ja widzę to…

Hana: Pokaż mi.

Lena (odwraca monitor): Gratuluję.

Hana (uśmiech): Moje dziecko.

Lena: Powiesz Piotrowi?

Hana: Tak… Tylko, że nie wiem w jaki sposób…

Lena: Wiesz… Mogę zrobić to za ciebie…

Hana: Nie. Poradzę sobie.

Lena: Na pewno?

Hana: No… nie wiem. Coś wymyślę. Daj mi zdjęcie…

Lena: Ok.

Piotr po operacji poszedł na internę. Chciał dowiedzieć się, co z Haną.

Piotr: Lena, gdzie jest Hana?

Lena: Hana!? Yyyy… Poszła do siebie…

Piotr: Puściłaś ją? Przecież zemdlała… Nie powinnaś…

Lena: Sama zdecydowała, że nie potrzebuje żadnych badań.

Piotr: Idę do niej.

Piotr poszedł do gabinetu Goldberg.

Piotr: Hana…

W gabinecie nie było Hany. Postanowił na nią poczekać. Usiadł na jej fotelu. Na biurku leżały zdjęcia z USG. Piotr wziął je do ręki.

Hana (wchodząc po chwili): Skąd ty to masz?

Piotr: To twoje?

Hana: Tak.

Piotr: Jesteś w ciąży?

Hana: Jak widzisz…

Piotr: To znaczy, ze będziemy mieć dziecko!? Naprawdę?

Hana: Tak. Piotr, będziemy mieć dziecko.

Piotr: Nawet nie wiesz, jak się cieszę.

Hana: Mhmmm…

Piotr: Nie posiadam się z radości. (przytulił Hanę)

Hana: Tak bardzo się cieszę. Moje dziecko.

Piotr: Który to tydzień?

Hana: 2.

Piotr: Nie możemy go stracić.

Hana: Wiem. Jestem taka szczęśliwa… Maje Marzenia się spełniają…

Piotr: Czy do szczęście potrzeba ci coś jeszcze?

Hana: Nie… Tak jest dobrze.

Piotr: Muszę iść. Widzimy się wieczorem w domu?

Hana: Oczywiście. Jak zawsze. Piotr!?

Piotr: Tak.

Hana: Myślisz, że powinnam powiedzieć Przemkowi?

Piotr: To ty powinnaś zadecydować.

Hana: Może… nie dzisiaj. Powiem mu, przy najbliższej okazji.

Piotr: To będzie najlepsze wyjście.  Kocham cię (wyszedł z gabinetu)

Hana przyjęła wszystkie swoje pacjentki. Szykowała się już do wyjścia…

Wójcik ( wbiegając do gabinetu Hany): Han, słonko… pomożesz mi?

Hana: w czym?

Wójcik: Mam tutaj straszny przypadek.

Hana: Jak bardzo straszny?

Wójcik: Pacjentka jest w 6 miesiącu… skarży się na straszne bóle…

Hana: Ok. Zostanę.

Wójcik: Dzięki.

Hana z Wójcikiem badają pacjentkę.

Hana: Boli panią tutaj?

Ula: Nie…

Hana: A tutaj?

Ula: Nie… Czasami mam takie straszne skurcze …  Ałłł…

Hana: Darek, zrobisz USG?

Wójcik: Ok.

Ula: Proszę…. Szybko. Ałłła…. Znowu zaczyna boleć.

Hana( spoglądając na USG): Bierzemy panią na salę.

Ula: Jak to? Przecież jestem w 6 miesiącu…

Hana: Ale dziecko jest za nisko. W każdej chwili może dojść do poronienia.

Ula: Więc można poronić w 6 miesiącu?

Hana: Tak. Chce pani kogoś powiadomić o porodzie?

Ula: Mogłaby pani zadzwonić do mojego narzeczonego?

Wójcik: Ja zadzwonię.

Ula: W porządku.

Hana: My się szykujemy do porodu. A narzeczony zaraz przyjedzie…

Ula: tak.

Hana i Wójcik odebrali poród Uli. Hana poszła zobaczyć noworodki. ( poszła do Sali, gdzie są wszystkie dzieci). Po chwili podszedł do niej Piotr. Objął ją

Hana: Co ty tutaj robisz?

Piotr: Przyjechałem…

Hana: Przepraszam. Darek poprosił mnie…

Piotr: Wiem, wiem…

Hana: Zobacz… Też będziemy mieć …

Piotr: Mhmmm…   Jedziemy do domu?

Hana: za chwilę… Lubię sobie czasem popatrzeć na te dzieci. Są takie małe…

Piotr: W końcu to do nich należy przyszłość…

Hana: Mhmmm…

Piotr: (po chwili) Możemy już jechać?

Hana: Tak.